Aktywacja hamulca
Gdy pedał hamulca jest wciśnięty, w komorze pływającego zacisku wytwarzane jest główne ciśnienie hydrauliczne, powodując ruch tłoka w kierunku tarczy hamulcowej. Ruchomy tłok styka się z wewnętrznym klockiem hamulcowym, powodując, że klocek porusza się wzdłuż kanałów prowadzących stałego wspornika i styka się z wewnętrzną stroną tarczy hamulcowej.
Gdy tłok opuszcza komorę zacisku, przechodzi przez wewnętrzny O-ring znajdujący się w komorze zacisku. Ruch tłoka powoduje odkształcenie uszczelki, w wyniku czego uszczelka wywiera nacisk na zewnętrzną powierzchnię tłoka.
Pływający zacisk reaguje teraz i zaczyna ślizgać się po dwóch tulejach śrubowych w kierunku przeciwnym do wysunięcia tłoka. Pływający zacisk styka się z zewnętrznym klockiem hamulcowym, zmuszając klocek do ruchu wzdłuż kanałów prowadzących stałego wspornika i styka się z zewnętrzną powierzchnią tarczy hamulcowej.
Kiedy oba klocki hamulcowe są teraz w pełnym kontakcie z tarczą hamulcową, a ciśnienie hydrauliczne jest przykładane do tłoka, dalszy ruch tłoka i pływającego zacisku nie jest możliwy. Siła generowana przez tłok i zacisk na klockach hamulcowych gwałtownie wzrasta, zaciskając tarczę hamulcową i spowalniając samochód.
Zwalnianie hamulców
Po zwolnieniu pedału hamulca ciśnienie hydrauliczne w komorze zacisku spada i na klocki hamulcowe nie jest już wywierana siła. Klocki hamulcowe wysuwają się nieznacznie na zewnątrz pod wpływem obracającej się tarczy hamulcowej, a wewnętrzny o-ring zacisku powraca do swojego normalnego kształtu. Gdy uszczelka porusza się, chwyta zewnętrzną powierzchnię tłoka i wciąga tłok do komory na tyle, aby zapewnić wymagany luz między klockami a tarczą.
To działanie zapobiega przytrzymywaniu przez tłok wewnętrznego klocka hamulcowego do tarczy, a także umożliwia dalsze wysunięcie tłoka z komory zacisku, aby zrekompensować zużycie klocka hamulcowego.
Komentarze do tego artykułu